Biegacz gładki

Biegacz gładki (Carabus glabratus) - groźny owadzi drapieżnik, jeden z większych biegaczy występujących w Polsce. Ten, spotkany wieczorem na leśnej drodze,  najwyraźniej po ciekawych przejściach w życiu.

Dyląż garbarz

Dyląż garbarz (Prionus coriarius) - bardzo okazały chrząszcz z rodziny kózkowatych zaobserwowany pewnego pochmurnego dnia w olsztyńskim Parku Jakubowo.

Zgrzytnica zielonkawowłosa

Zgrzytnica zielonkawowłosa (Agapanthia villosoviridescens) - dosyć często spotykany w naszym kraju chrząszcz z rodziny kózkowatych, przeważnie zasiedlający łąki i obrzeża lasów, pojawiający się od maja do sierpnia.

Oleica

Napotkana na leśnej uprawie oleica (Meloe sp.), chrząszcz posiadający skomplikowany i interesujący cykl rozwojowy, być może jest to oleica fioletowa (Meloe violaceus).

Trzyszcz piaskowy

Trzyszcz piaskowy (Cicindela hybrida) jest bardzo zwinnym i ruchliwym drapieżnikiem, to jeden z najszybciej biegających owadów na świecie. Gatunek wybitnie ciepłolubny, jak wskazuje jego nazwa, na miejsca swego występowania wybiera najczęściej tereny piaszczyste i mocno nasłonecznione.

Szeliniak świerkowiec

Szeliniak świerkowiec (Hylobius pinastri) to krępej budowy chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, brązowawy, z charakterystycznymi żółtymi plamami na pokrywach. Ma niecały centymetr długości, lata niechętnie, aktywny jest głównie nocą. Nie lubiany przez leśników, ponieważ należy do najważniejszych wrogów świeżo założonych upraw.

Hurmak olchowiec

Hurmak olchowiec (Agelastica alni) to mały, bardzo pospolity chrząszcz z rodziny stonkowatych. Preferuje raczej wilgotne stanowiska, jak wskazuje nazwa z przewagą olszy, na liściach której larwy tego chrząszcza potrafią hurmem wykonać iście koronkową robotę.

Biedronka oczatka

Oczatka (Anatis ocellata) to największa z występujących w naszym kraju biedronek. Jest chrząszczem leśnym, zamieszkującym głównie bory sosnowe.

Poskrzypka liliowa

 

Poskrzypka liliowa (Lilioceris lilii) wzięła swoją nazwę od umiejętności jaką posiada. W obliczu zagrożenia chrząszcz ten pociera trzy ostatnie segmenty odwłoka o pokrywy. Słychać wtedy dźwięk podobny do skrzypienia. Ta niezwykła cecha jest jej znakiem rozpoznawczym. Roślinami żywicielskimi poskrzypki liliowej są głównie lilie, szachownice, konwalia majowa i kokoryczka.

Dorosłe poskrzypki liliowe pojawiają się w pierwsze ciepłe wiosenne dni i bez zwłoki przystępują do rozmnażania a potem składania jaj. Pojedyncza samica składa jaja etapami i okres ten może wydłużyć się nawet do ponad miesiąca od momentu złożenia pierwszego pakietu jaj. Jaja są składane pojedynczo lub w złożach (do 10 sztuk) na spodzie liści roślin żywicielskich. Larwa zabezpieczona jest specjalną śluzową osłonką wytworzoną z własnych ekskrementów. Takie maskowanie zniechęca drapieżniki do zjadania larw. Następnie larwa zrzuca swoją osłonkę, po czym schodzi na ziemię i płytko w glebie wytwarza kokon, w którym przepoczwarza się. Dorosłe owady opuszczają poczwarki późnym latem a zdolności do rozrodu uzyskują dopiero wiosną kolejnego roku.

Żuk leśny

Żuk leśny (Anoplotrupes stercorosus) spełnia ważną rolę w rozkładzie ściółki leśnej i odchodów dzikich zwierząt. Larwy żuka leśnego żywią się częściowo rozłożoną ściółką, którą dorosłe chrząszcze zakopują w glebie w postaci zlepków lęgowych. Te zlepki wzbogacają glebę w materię organiczną. Wielu badaczy twierdzi, że poprzez drążenie chodników i zakopywanie zlepków chrząszcze nie tylko nawożą glebę, ale i zwiększają przesiąkliwość i przewiewność. Dorosłe osobniki żywią się odchodami zwierząt, opadłymi liśćmi, owocnikami kapeluszowych grzybów. Na swoim ciele przenoszą zarodniki i fragmenty grzybów leśnych.

Selatosomus cruciatus

Kwietniowe spotkanie z ciekawie ubarwionym chrząszczem Selatosomus cruciatus z rodziny sprężykowatych (Elateridae), który z tego co wiem, niestety  nie doczekał się dotychczas nazwy w języku polskim.

Sprężyki charakteryzują się specjalną budową przedpiersia i śródpiersia, sprawiającą, że przewrócone na grzbiet mogą bardzo wysoko podskoczyć. Ich larwy, zwane drutowcami, mogą wyrządzać poważne szkody w uprawach. W Polsce występuje ok. 100 gatunków z tej rodziny.

Biedronka siedmiokropka

 

Jak każde stworzenie, również siedmiokropka ma swoich wrogów – ptaki oraz chroniące mszyce mrówki. Biedronka jednak smacznym posiłkiem nie będzie – w jej ciele pływa trująca hemolimfa (odpowiednik krwi u owadów). Ale na co się przyda ta hemolimfa, skoro ptak o truciźnie się dowie dopiero z biedronką w żołądku? Dlatego te małe kolorowe chrząszcze ostrzegają jeszcze przed zjedzeniem; w okolicach odnóży, wydalają część hemolimfy na zewnątrz ciała. Taktyka dość skuteczna.