Psianka słodkogórz

Psianka słodkogórz (Solanum dulcamara) występuje w Polsce pospolicie w wilgotnych lasach i zaroślach oraz nad brzegami wód. W literaturze określana jest jako półpnącze lub półkrzew. Posiada rozgałęzione płożące kłącze, z którego wyrastają kanciaste, rozgałęziające się łodygi, u dołu zdrewniałe, górą zaś zielne. Łodyga jest z zewnątrz słodka, wewnątrz gorzka – stąd pochodzi nazwa rośliny. Jeśli roślina ma oparcie, zachowuje się jak pnącze; z tego powodu nazywana jest niekiedy polską lianą. Najczęściej wspina się po wysokich roślinach przybrzeżnych, np. pałkach, trzcinach, drzewach. Gdy nie znajduje oparcia, łodygi pokładają się i płożą. Liście psianki są z rzadka owłosione, zwykle koloru ciemnozielonego. Bardzo ciekawe są kwiaty psianki, które pojawiają się od czerwca do września. Mają one fioletowe płatki i pomarańczowożółte pręciki, co daje ciekawe zestawienie kolorystyczne i wygląda niezwykle atrakcyjnie. Kwiaty mają wprawdzie nieduże rozmiary, ale na szczytowych i bocznych baldachogronach jest ich sporo. Bardzo ładnie wyglądają również owoce psianki, podłużne jagody, mające wielkość około 1 cm. Na początku są zielone, lecz z czasem czerwienieją i ozdabiają rośliny aż do późnej jesieni. Zazwyczaj na jednej roślinie występują jednocześnie kwiaty i owoce. Psianka jest rośliną trującą - zawiera związki chemiczne, głównie alkaloidy i saponiny, które w większych ilościach są toksyczne.

Ważka czteroplama

Ważka czteroplama (Libellula quadrimaculata) to dość powszechnie występująca ważka średniej wielkości należąca do podrzędu ważek różnoskrzydłych. To chyba najbardziej owłosiona z naszych ważek a nazwę swą zawdzięcza czterem wyraźnie widocznym plamkom na każdym skrzydle. Zamieszkuje rożnego rodzaju wody stojące,  nad którymi pojawia się od końca kwietnia do lipca. Często zaobserwować ją można  na wszelkiego rodzaju wyeksponowanych miejscach, z których  bacznie obserwuje swoje terytorium.

Przestrojnik trawnik

Przestrojnik trawnik (Aphantopus hyperantus) to skromnie ubarwiony i pospolity motyl z rodziny rusałkowatych, podrodziny oczennicowatych. Osobniki dorosłe latają od początku czerwca do końca lipca,  gąsienice żerują na różnych gatunkach traw. Gatunek ten preferuje środowiska nieco zakrzewione: śródleśne łąki,  zręby, polany i przydroża, zwłaszcza w wilgotnych lasach liściastych. Spotykany jest także w środowiskach ruderalnych, na polach oraz ogrodach.

Łątka dzieweczka

 

Łątka dzieweczka (Coenagrion puella) to niewielka i jedna z najliczniej występujących ważek w naszym kraju. Zaobserwować można ją łatwo nad wodami wszelkiego typu, preferuje jednak raczej zbiorniki z wodami stojącymi. Dojrzałe samce mają ciało intensywnie jasnoniebieskie z czarnymi znakami, samice są natomiast ubarwione skromniej, przeważa u nich kolor czarno-zielony.

Strojnica baldaszkówka

 

 

Strojnica  baldaszkówka (Graphosoma lineatum) jest jednym z najciekawiej ubarwionych pluskwiaków spotykanych w Polsce. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu zasięg pochodzącej z południa Europy strojnicy baldaszkówki (inaczej zwanej strojnicy włoskiej) ograniczał się do kilku miejsc w południowej Polsce. Obecnie jest ona liczna w wielu rejonach naszego kraju

Dorosłe osobniki strojnicy zimują w ściółce i pojawiają się na roślinach wiosną. Rozwój z przeobrażeniem niezupełnym trwa krótko i nowe pokolenie strojnic pojawia się już w lipcu i jest początkowo chronione przez matkę. Młode podobne są do form dojrzałych. Roślinami żywicielskimi zarówno larw jak i owadów dojrzałych są różne gatunki roślin baldaszkowatych. Owady te odżywiają się sokami tych roślin, które wysysają za pomocą kłujki.

Poskrzypka liliowa

 

Poskrzypka liliowa (Lilioceris lilii) wzięła swoją nazwę od umiejętności jaką posiada. W obliczu zagrożenia chrząszcz ten pociera trzy ostatnie segmenty odwłoka o pokrywy. Słychać wtedy dźwięk podobny do skrzypienia. Ta niezwykła cecha jest jej znakiem rozpoznawczym. Roślinami żywicielskimi poskrzypki liliowej są głównie lilie, szachownice, konwalia majowa i kokoryczka.

Dorosłe poskrzypki liliowe pojawiają się w pierwsze ciepłe wiosenne dni i bez zwłoki przystępują do rozmnażania a potem składania jaj. Pojedyncza samica składa jaja etapami i okres ten może wydłużyć się nawet do ponad miesiąca od momentu złożenia pierwszego pakietu jaj. Jaja są składane pojedynczo lub w złożach (do 10 sztuk) na spodzie liści roślin żywicielskich. Larwa zabezpieczona jest specjalną śluzową osłonką wytworzoną z własnych ekskrementów. Takie maskowanie zniechęca drapieżniki do zjadania larw. Następnie larwa zrzuca swoją osłonkę, po czym schodzi na ziemię i płytko w glebie wytwarza kokon, w którym przepoczwarza się. Dorosłe owady opuszczają poczwarki późnym latem a zdolności do rozrodu uzyskują dopiero wiosną kolejnego roku.

Turkuć podjadek

Turkuć podjadek (Gryllotalpa gryllotalpa) jest jednym z największych krajowych owadów wszystkożernych z rzędu prostoskrzydłych. Posiada narząd gębowy gryzący, niezupełnie przeobrażone skrzydła złożone - skórzaste i krótkie. Odnóża przednie są szerokie i służą do grzebania. Długość ciała osobnika dorosłego wynosi około 6-7cm. Larwa jest bardzo podobna do postaci dorosłej. Jaja składane są w gniazdach w czerwcu - na głębokości ok. 20cm. W jednym gnieździe znajduje się nawet 300 jaj. W ciągu roku rozwija się jedno pokolenie tego gatunku. W glebie zimuje zarówno postać larwalna jak i postać dorosła zakopując się na głębokość 60 - 80 cm.

Przez działkowców turkuć uznawany jest za szkodnika, szkodliwość tego owada polega na mechanicznym uszkadzaniu korzeni roślin. Turkuć drąży korytarze wzdłuż rządka danej uprawy  a objawem jego działalności jest to iż, rośliny z uszkodzonym systemem korzeniowym nagle więdną, po czym zamierają. Dodatkowo turkuć  może podgryzać bulwy korzeniowe i kłącza - stad w nazwie „podjadek". Zdarza się, że owad uszkadza też owoce leżące na ziemi. Koniecznie trzeba zaznaczyć, ze owad ten est również pożyteczny ponieważ zjada spore ilości drutowców  i pędraków .