Brytyjka Anna Atkins (1799-1871) to pionierka światowej fotografii przyrodniczej. Ta pierwsza kobieta-fotograf i zarazem botanik eksperymentowała z fotograficznym zapisem obrazów stosując metodę cyjanotypii wynalezioną przez Johna Herschela. W efekcie z prób tych wyłaniają się niesamowicie piękne wizerunki alg, paproci, liści i kwiatów.
sobota, 22 marca 2014
czwartek, 20 marca 2014
Wawrzynek wilczełyko
Dziś pierwszy dzień wiosny i w związku z tym wybitnie wiosenna roślina z doliny rzeki Wadąg.
Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum) to jeden najwcześniej zakwitających krzewów leśnych. Ten coraz rzadszy już w środowisku naturalnym krzew, o kwiatach przypominających zapachem hiacynty, można spotkać w zacienionych miejscach lasów liściastych i mieszanych, często występuje nad brzegami rzek i strumieni. Pamiętajmy, że roślina ta podlega ścisłej ochronie a wszystkie jej części są bardzo silnie trujące!
Nazwa łacińska Daphne pochodzi od imienia nimfy greckiej, która uciekając przed natarczywymi zalotami boga Apollo, zmieniła się właśnie w ten krzew.
W medycynie ludowej preparat z wawrzynka stosowany był przy dolegliwościach reumatycznych a mocno podrażniające skórę właściwość wawrzynka wykorzystywali podobno dawniej żebracy nacierając świeżym łykiem odkryte części ciała, aby wzbudzać litość i tym samym uzyskiwać większe datki.
Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum) to jeden najwcześniej zakwitających krzewów leśnych. Ten coraz rzadszy już w środowisku naturalnym krzew, o kwiatach przypominających zapachem hiacynty, można spotkać w zacienionych miejscach lasów liściastych i mieszanych, często występuje nad brzegami rzek i strumieni. Pamiętajmy, że roślina ta podlega ścisłej ochronie a wszystkie jej części są bardzo silnie trujące!
Nazwa łacińska Daphne pochodzi od imienia nimfy greckiej, która uciekając przed natarczywymi zalotami boga Apollo, zmieniła się właśnie w ten krzew.
W medycynie ludowej preparat z wawrzynka stosowany był przy dolegliwościach reumatycznych a mocno podrażniające skórę właściwość wawrzynka wykorzystywali podobno dawniej żebracy nacierając świeżym łykiem odkryte części ciała, aby wzbudzać litość i tym samym uzyskiwać większe datki.
Roślina ta na dodatek posiada urocze regionalne nazwy: wężowe drewno, wilcze łyko, krzew nędzy, diabelski krzak.
Subskrybuj:
Posty (Atom)